چند روز پیش در یک برنامه رادیویی بحث جالبی در مورد بیکاری پخش شد که خلاصه آن به این شرح است:
از وقتی برنامه دولت مبنی بر ایجاد قطعی دو نیم میلیون فرصت شغلی اعلام شده جویندگان کار چشم براه مانده اند و تا کنون هیچ اتفاقی نیافتده است.البته به عقیده کارشناسان برای ایجاد هر صد هزار فرصت شغلی جدید بایستی یک درصد رشد اقتصادی داشته باشیم و درنتیجه برای ایجاد این تعداد فرصت شغلی بایستی در عرض یک سال شاهد رشد اقتصادی بالای بیست درصد باشیم و این رقم بعید و دور از انتظار است.
حتی برای ثابت نگه داشتن رشد نرخ بیکاری بایستی سالانه یک میلیون و دویست هزار فرصت شغلی جدید ایجاد شود.
از طرفی تعلل در تخصیص بودجه های عمرانی و رسیدن فصل سرما باعث از دست رفتن فرصتهای شغلی قبلی و رکود کاری گروههای وسیعی از تولید کنندگان ، اصناف و کارگاههای استانها میشود.
معمولا طرحها از روی برنامه ریزی و جدول زمانبندی اجرا شوند.مثلا برای ایجاد دو نیم میلیون فرصت شغلی جدید در سال 90 بایستی ماهانه بیشتر از دویست هزار فرصت شغلی ایجاد نمود تا اینکه در اسفند ماه شاهد عملی شدن طرح شویم.
بیکاری هزینه های سنگین روحی و اجتماعی ببار میاورد و باید خودمان را آماده مقابله با هرگونه عوارض ناشی از بیکاری بکنیم .
