مدتی بود که اخبار مربوط به عملیات نجات معدن چیان حبس شده در اعماق زمین در کشور شیلی توجه همه را بخود جلب کرده بود.
گزارش های خبری لحظه به لحظه وضعیت پیشرفت کار، برقراری ارتباط با آنها ، ارسال بسته های غذایی و ... را اعلام میکردند.
خلاصه اینکه یک حماسه از لحظه وقوع تا لحظه پایان البته خوشبختانه با کمی خوش شانسی ثبت و نمایش شد و همه چیز با خوبی و خوشی بپایان رسید.
ولی یک حرکت زیبا و جالب در روزهای آخر اتفاق افتاد و بنظر بنده خیلی آموزنده و با ارزش بود. و آن لحظه ای بود که کپسول نجات وارد محوطه حبس معدنچیان شد و فقط یک نفر میتوانست از طریق آن به خارج انتقال داده شود ؛هر کدام از آنها میدانستند که احتمال دارد بعد از خروج کپسول نجات بعلت های متفاوت دیگر هرگز کپسول نجات نتواند به داخل محل حبس آنها برگردد و بقیه را نجات بدهد و همه میدانستند که خانواده هایشان در بیرون منتظر دیدارشان هستند،اما بر خلاف ادعای بعضی ها که میگویند امروزه "رفتار با مرام " و "معرفت" از بین رفته ؛ هیچکدام نمی خواستند که نفر اول باشند و نوبت خروج از معدن را به دیگری میدادند و یک بار دیگر رفتار با معرفت انسان ها نسبت به یکدیگر و ایثار را به نمایش گذاشتند.
